‘jazz drawings’

I have made a conscious decision to create abstract works in the series ‘Jazz drawings’. I am not reflecting an image from reality. The image comes about as a result of a drawing process. I start a drawing with a small abstract motif with which I improvise within a set of self-imposed constraints much like a jazz musician will improvise with a music motive. The final image is not determined in advance. It is thus the outcome of a succession of drawing choices. The pen or brush strokes and sensitivity of the lines themselves and the intuition of the moment are an essential part of the creative process. They constitute a signature of the moment. When this process is repeated with the same thematic material and a similar set of constraints, different drawings and images are created within the same (sound)/image palette. (name + take_01; take_02, etc.) This study always provides new perspectives; the result is an evolutionary process. As in jazz, certain themes, over time are re-examined and revived as a source of inspiration. The impulse and the main structure of the drawing are spontaneous and direct with a pen on paper or on canvas and thus indelible. This is not “free jazz” or “action painting”, but rather an accumulation of small shifts which are inhibited by the rules and restrictions that I impose on myself. The further development of the drawing is a meticulous job, an accumulation of small subtle human decisions, a cellular structure of colour, lines and shapes. Like a jazz musician who is seeking his own voice and timbre. Likewise I am looking for a kind of own abstract handwriting. Currently I am doing this by focussing on very elementary shapes. A line from point A to point B. An accumulation and spontaneous structure of lines forms the skeleton of the composition. This creates a tension between this image – “the shape on the paper or the canvas” and the image carrier. ”The shape of the paper or the canvas” I continue to define it with contours and colors. Because of my experience with typography as a graphic designer I also focus on the subtle balance of the legibility of a letter or a shape. The tension and the interaction between the inside and outside of a shape or composition. What attracts the gaze and the eye, and how can you change this, strengthen or weaken this with colors, fine lines and subtle shifts. The self-imposed rules of this drawing process are important to me in order to see if there is any change when repeating the same set of rules. The acquired drawing “skills” and expertise result in a new visual experience, time and again. The drawings and image sequences that come about are given the names of existing jazz compositions following their creation. This work is abstract; it is not a direct depiction of reality. But there is a reference and a form of reflection of reality hidden within.

………………………..

The following quotes from an interview with Tony Cragg, illustrate a vision around the artistic potential of the creative process – a vision that I share entirely.

Tony Cragg “cutting up material” & “interview by Jon Wood” 1996

It has been established that even the best chess player cannot reckon all the moves in his game beyond the tenth move. Imagine the complexity and potential of an artistic process that requires many, many more than just ten steps. Precisely because of the richness of the sculptural (or artistic) experience and the vastness of its scope does it have such relevance today and that will unfold into the future. While the rest of the world is converting material into a mediocre utilitarian reality the very act of making a painting or, a sculpture today is a radical act of political consequence. The tendency to make art useful, socially significant or, overtly political using the methods, messages and media tools of those who anyway want to control, buy and sell the world is to risk compromising art in its freedom and radicalism.

…

The forms and images made by artists are seldom the result of groundless innovations, but result out of their understanding of their existences, which in turn can only reflect the knowledge, history and beliefs of the artist’s culture.

…
(Tony Cragg, °1949 Liverpool, artist)

‘jazz drawings’

Het is een bewuste keuze om abstract te werken in de reeks ‘jazz drawings’.
Ik spiegel mij niet aan een beeld uit de realiteit. Het beeld ontstaat door een teken proces. Ik start een tekening met een klein abstract motief waarmee ik improviseer binnen een set zelf opgelegde beperkingen zoals een jazzmuzikant gaat improviseren met een muziekmotief. Het eindbeeld is vooraf niet bepaald. Het ontstaat dus door een opeenvolging van tekenkundige handelingen. De toets en gevoeligheid van de lijnvoering zelf en intuïtie van het ogenblik, zijn een essentieel onderdeel in de creatie. Ze vormen een signatuur van het moment. Bij herhaling van dit proces, met het zelfde thematisch materiaal en éénzelfde set van beperkingen, ontstaan er verschillende tekeningen en beelden binnen eenzelfde (klank)/ beeld –palet. (naam + take_01; take_02, ect…) Dit teken onderzoek geeft telkens nieuwe invalshoeken waardoor er een evolutieproces ontstaat. Net als in de jazz worden bepaalde thema’s, na verloop van tijd, opnieuw herbekeken en hernomen als inspiratiestof. De aanzet en de hoofdstructuur van de tekening zijn spontaan en direct met een pen op papier of op doek en dus onuitwisbaar. Het is geen “freejazz” of “action painting”, wel een opeenstapeling van kleine verschuivingen geremd door de regels en beperkingen die ik mijzelf opleg. De verdere uitwerking van de tekening is een minutieus werk, een opeenstapeling van kleine subtiele menselijke beslissingen een cellulaire opbouw met kleur, lijn en vorm. Zoals een jazzmuzikant op zoek is naar zijn eigen stem en klankkleur. Zo ben ik op zoek naar een soort eigen abstract handschrift. Momenteel doe ik dat door te focussen op zeer elementaire vormen. Een lijnstuk van punt A naar punt B. Een opeenstapeling en spontane opbouw met lijnstukken vormen het geraamte van de compositie. Er ontstaat een spanning tussen dat beeld -” de vorm op het blad of het doek” – en de beelddrager. -”de vorm van het blad of het doek- Daar ga ik verder op gaan werken met omlijningen, contouren en kleuren. Door mijn ervaring met typografie als graficus ben ik ook bezig met de subtiele balans van de leesbaarheid van een letter of een vorm. De spanning en het spel tussen de binnenkant en de buitenkant van een vorm of compositie. Wat trekt de blik en het oog, en hoe kan je dit wijzigen, versterken of verzwakken door kleuren, fijne lijnvoering en gevoelige verschuivingen. De zelf opgelegde regels van dat tekenproces zijn voor mijzelf belangrijk om evolutie te kunnen aftoetsen bij herhaling van een zelfde set regels. De verworven tekenkundige “skills” en de bagage maken dat er telkens een nieuwe visuele ervaring ontstaat. De tekeningen en beeldenreeksen die aldus ontstaan krijgen na de creatie namen van bestaande jazzcomposities mee. Het werk is abstract en dus géén directe afbeelding van de realiteit. Er zit wel een knipoog en een vorm van reflexie op de realiteit in verborgen.

………………………..

De volgende citaten uit een interview met Tony Cragg, illustreren een visie rond het artistieke potentieel van het creatieproces waarin ik mij zeer goed kan vinden.

uit Tony Cragg “cutting up material” & “interview by Jon Wood” 1996

…

Het is bewezen dat zelfs de beste schaker niet alle zetten van zijn spel kan berekenen tot verder dan de tiende zet. Stel u dan eens de complexiteit en het potentieel van een artistiek proces voor waar véél meer opeenvolgende stappen voor nodig zijn, veel meer dan slechts tien stappen … Precies omwille van de rijke ervaring van het beeldhouwen (of van het creatieproces van kunst in het algemeen) en het brede bereik ervan, is het vandaag zo relevant en zal het ook in de toekomst nog in belang ontplooien. Terwijl de rest van de wereld materiaal omzet in een middelmatige utilitaristische werkelijkheid, is het maken van een schilderij of een beeldhouwwerk vandaag op zich al een radicale daad van politiek belang. Door de trend om kunst altijd maar nuttig, maatschappelijk relevant of openlijk politiek te willen maken door methodes, boodschappen en media-instrumenten te benutten van zij die te allen koste de wereld willen controleren, kopen en verkopen, dreigen we de vrijheid en het radicalisme van de kunst in gevaar te brengen.

…

De vormen en beelden die kunstenaars maken, zijn zelden het resultaat van ongegronde innovaties. Ze ontstaan vanuit het begrip dat de kunstenaar heeft van zijn bestaan, wat op zijn beurt een weerspiegeling is van de kennis, geschiedenis en overtuigingen van de cultuur van de kunstenaar.

…

(Tony Cragg, °1949 Liverpool, hedendaags beeldhouwer)

‘jazz drawings’

J’ai, pour l’heure, choisi délibérément de travailler de manière abstraite dans la série ‘Jazz drawings’. Je ne m’inspire pas d’une image issue de la réalité. L’image prend naissance dans un processus dessiné. Je commence un dessin par un petit motif abstrait avec lequel j’improvise en respectant une série de limites que je me fixe, comme un jazzman improvise sur un motif musical. L’image finale n’est pas déterminée à l’avance. Elle naît ainsi d’une succession d’opérations de dessin. La touche et la sensibilité du tracé en soi, l’intuition du moment, constituent un ingrédient essentiel de la création. Elles sont la signature du moment. Dans la répétition de ce processus, avec le même matériel thématique et une série unique de limites, des images et des dessins variés apparaissent au sein d’une même palette (des sons)/ d’images. (nom + take_01; take_02, etc.) Cette recherche de dessin donne lieu à des angles de vue sans cesse renouvelés, engendrant ainsi un processus évolutif. En jazz aussi, certains thèmes sont revissés au bout d’un certain temps et repris comme source d’inspiration. L’ébauche et la structure principale du dessin sont spontanées et directes tracées à la plume sur le papier ou la toile et donc indélébiles. Ce n’est pas du « freejazz » ou de « l’action painting », mais bien une accumulation de petits glissements freinés par les règles et les limites que je me fixe. L’élaboration ultérieure du dessin est un travail minutieux, une accumulation de petites décisions humaines subtiles, une construction cellulaire avec de la couleur, des lignes et des formes. Comme un jazzman cherche sa voix et son timbre. Je cherche un propre mode d’écriture abstrait, ma signature personnel. Pour l’heure, je procède en travaillant sur des formes très élémentaires. Une ligne du point A au point B. Une accumulation et une construction spontanée de lignes forment l’ossature de la composition. Une tension apparaît entre cette image – « la forme sur la feuille ou la toile » – et son support – « la forme de la feuille ou de la toile ». Je continuerai à approfondir ce thème avec des cadres, des contours et des couleurs. Par mon expérience de la typographie en tant que graphiste, je me penche également sur l’équilibre subtil de la lisibilité d’une lettre ou d’une forme. La tension et le jeu entre le côté intérieur et le côté extérieur d’une forme ou d’une composition. Qu’est-ce qui attire le regard et l’oeil ? Comment modifier, renforcer ou affaiblir ce processus par des couleurs, des cadres ténus et des glissements subtils. Les règles auto-imposées de ce processus dessiné sont à mes yeux essentielles : elles permettent d’observer une évolution dans la répétition du même jeu de règles. Grâce aux aptitudes de dessin (skills) acquises et au bagage, c’est une nouvelle expérience visuelle qui surgit à chaque fois. Les dessins et séries d’images ainsi créés sont ensuite baptisés du nom de compositions de jazz existantes. Le travail est abstrait – il ne s’agit donc pas d’une représentation directe de la réalité. Mais il cache bel et bien un clin d’oeil et une forme de réflexion sur la réalité.

………………………..

Les citations suivantes sont extraites d’une interview de Tony Cragg. Elles illustrent une vision du potentiel artistique du processus de création – vision que je partage pleinement.

Tony Cragg “cutting up material” & “intervieuw par Jon Wood” 1996

…

Il est prouvé que même les plus grands joueurs d’échecs sont incapables d’anticiper le déroulement d’une partie au-delà de dix coups. Imaginez alors la complexité et les possibilités du processus artistique qui demande bien plus que dix étapes. C’est précisément en raison de cette richesse et de l’immensité de sa portée que l’expérience sculpturale (ou artistique) est aussi pertinente aujourd’hui et qu’elle ne manquera pas de se développer à l’avenir. Alors que le reste du monde se contente de transformer la matière en une médiocre réalité utilitaire, l’acte même de peindre ou de sculpter constitue aujourd’hui un geste radical aux conséquences politiques. La tendance à rendre l’art utile, socialement significatif ou ouvertement politique en utilisant les méthodes, les messages et les outils médiatiques de ceux qui souhaitent de toute façon contrôler, acheter et vendre le monde risque, à terme, de remettre en cause la liberté et le caractère radical de l’art.

…

Les formes et les images créées par les artistes sont rarement le résultat d’innovations sans fondement. Elles naissent de la manière dont ces artistes appréhendent leur existence, et cette vision ne peut, à son tour, que refléter les connaissances, l’histoire et les croyances propres à leur culture.

…

(Tony Cragg, °1949 Liverpool, artiste contemporain)